Reisverhalen

Als koffers konden praten, zouden ze heel wat te vertellen hebben. En naarmate de koffer ouder is, des te meer. Ondanks dat deze koffers de laatste jaren 'met pensioen' waren (lees: ongebruikt bij mijn ouders op zolder stonden) zouden ze zeker meer dan genoeg verhalen te vertellen hebben.

Ik weet nog wel dat deze koffers in mijn kinderjaren alle vakanties van ons gezin meegingen. Een paar verhalen zou ik dus wel weten. Maar deze koffers zijn een stuk ouder dan ik, dus ze hebben vast ook veel verhalen die ik niet ken.

Zo vraag ik me bijvoorbeeld af hoe en wanneer deze sticker uit Wenen op de koffer terecht is gekomen.

Mijn vader reisde voor zijn werk vaak naar landen over de hele wereld, zoals China, Israël, Amerika e.d. Van deze reizen zaten nog KLM stickers op twee van de koffers. De koffers hebben dus ook nog eens veel van de wereld gezien.

Helaas geven de koffers niet meer prijs dan hun gebruikssporen en zullen we de meeste verhalen daardoor nooit horen.

Wat dan wel leuk is, is ze eens goed van dichtbij te bekijken. Ze zitten zo vol met leuke details. Alleen de sluitingen al zijn zo mooi. Een van de koffers heeft zelfs nog twee riemen. En de hoeken van de koffers (die het meeste te verduren krijgen) zijn ook zo mooi verstevigd. En wat te denken van de binnenkant. Helemaal passend bij de buitenkant. Zo mooi. En met heuse scharnieren, zodat de deksel mooi open blijft staan en niet onbedoeld dicht valt.
Maar meer dan dat geven deze koffers helaas niet prijs.

Hoewel de koffers al heel lang met pensioen waren (ze zijn ooit voor veel modernere exemplaren ingeruild), zijn ze vandaag aan een nieuwe carrière begonnen. Zelf had ik er helaas geen plaats en bestemming voor, dus heb ik ze verkocht aan een mevrouw die met poppenhuizen en miniaturen op beurzen staat. Ze gaat de koffers hiervoor gebruiken. Fijn dat ze hiermee een nieuwe bestemming hebben gevonden en dat ze op hun oude dag weer nieuwe reisverhalen gaan 'schrijven'.

En ik? Ik heb deze mooie foto's én hele mooie herinneringen aan lang vervlogen tijden. En een beetje weemoed zal altijd wel blijven....