In de knoop

Vakantietijd is altijd in meerdere opzichten een fijn iets. Lekker even weg, afstand nemen van de dagelijkse routine en, als het even kan, tijd voor nieuwe ideeën en inspiratie of eens die dingen doen waar je de rest van het jaar geen tijd voor hebt (of meer: maakt). Zo ook bij mij. Al een hele poos ben ik van plan om iets van macramé te maken. Een techniek waar ik als kind bij de handwerklessen heel veel plezier aan beleefde en waarom nu, ruim 40 jaar later, niet weer?!

Toen nog met gekleurd sisaltouw. Geel, groen, oranje... ach wie kent ze niet, de kleuren van de jaren '70. En dan vooral plantenhangers of om oude wijnflessen. Maar goed, nieuwe tijd, nieuwe kansen en vooral... nieuw materiaal, nieuwe kleuren én nieuwe ideeën.

Een poos geleden vond ik bij de kringloop al een boekje uit 1972 wat ik toch echt niet kon laten liggen. Want ja, je weet tenslotte maar nooit. Het duurde dan toch nog wel een poos voordat ik ermee aan de slag zou gaan. Maar nu dan. Wolwinkels verkopen tegenwoordig kant-en-klare macramé pakketten, maar daar wilde ik niet aan. Het idee van een wandhanger zoals in deze pakketten stond me dan wel weer aan.
Na lang zoeken vond ik dan ook eindelijk geschikt materiaal (en ook nog eens in een passende kleur)om mijn eerste creatie na ruim 40 jaar van te maken.

En natuurlijk moest de wandhanger ook ergens aan gemaakt worden. Hiervoor hoefde ik alleen maar de tuin in waar deze mooie tak lag. Zéér geschikt, vond ik en toen was dan eindelijk hét begin .....!

In het boekje stond dat je 5 á 6 de lengte van het uiteindelijke resultaat moest nemen en nou, dat heb ik geweten. Hoewel het de bedoeling is dat je de hanger knoopt (aan de bovenkant), raakten de draden (aan de onderkant) ondanks dat ik er bolletjes van had gemaakt, behoorlijk in de knoop. Daar zat achteraf nog het meeste werk in. Maar naarmate ik vorderde ging ook dit steeds beter.

Verder pakte ik de techniek alweer vrij snel op. Het is dus net als met fietsen: echt verleren doe je het niet. Voor het patroon had ik van tevoren geen plan; dit groeide al doende gewoon onder mijn handen. Ook de houten kralen waren een spontaan idee. De franjes had ik bij andere wandhangers ook al gezien en die leken mij voor de mijne ook heel mooi.

 

Tja, en dan nu het eindresultaat.....

 

 

Ik ben er zelf zéér content mee. Voor de foto mocht deze wandhanger ook echt even aan de muur, maar inmiddels hangt hij voor het raam (is alleen wat lastig om mooi te fotograferen). En jullie ruiken het vast al: dit smaakt naar meer....!?

Ingrid