ook al mist deze kabouter het puntje van zijn neus,
het maakt 'm niet minder mooi
*
Zo hebben wij welgeteld drie tuinkabouters in ons bezit. Hoe we eraan zijn gekomen, kan niemand zich meer precies herinneren. Het geeft wel aan dat het lang geleden moet zijn geweest en dat kon je ook goed aan ze zien. De vrolijke kleurtjes waren er grotendeels van af en wat er nog op zat was verbleekt. Tja, en wat doe je er dan mee? Gelukkig bracht een foto in een tijdschrift uitkomst. Hierop stond een vergelijkbare kabouter maar dan in een egale felgroene kleur geverfd. Helemaal hip en daarmee dus dé oplossing voor onze verweerde kabouters.
zilverkleurige verf geeft een kabouter toch wel een chique uistraling
*
Dochterlief (toentertijd ongeveer een jaar of 11) heeft de kabouters helemaal schoon gepoetst en ze allemaal van een andere kleur voorzien: de 'wedergeboorte' van onze tuinkabouters was hiermee een feit. Sindsdien staan ze op verschillende plekken bij ons in huis (ze zagen er nu zó chique uit, dat we het zonde vonden ze weer in de tuin te zetten).En eigenlijk zou ik er nog een paar willen hebben, zodat ik ze roze of paars kan verven om ze nu wel in de tuin te zetten. Maar hoeveel kringloopwinkels of rommelmarkten ik ook afloop: ik kom ze echt nergens tegen. Het lijkt er een beetje op dat tuinkabouters met uitsterven worden bedreigd. Toch wel een beetje jammer.
het geel maakt deze kabouter nog vrolijker
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten