Maar waarom snailmail ? Snail is het Engelse woord voor slak en staat daarmee voor traag. Dat verklaart e.e.a. wel denk ik, want post is nu eenmaal veel langzamer dan e-mail (of bedoelt men toch ook een beetje de trage postbezorging van PostNL?).
*
*
Tja, en dan komt dat gevoel van heimwee. Heimwee naar lang vervlogen tijden (ben ik echt al zó oud?), toen je nog echt uitkeek naar de postbode. Want wie weet zat er wel een brief voor je bij de post. Behalve met kerst en verjaardagen, zit er eigenlijk nog maar zelden een kaartje (aan brieven doet allang niemand meer) in de bus. Toch wel jammer.
*
kostbaar: mijn (grote) doos met brieven, kaarten en meer
*
Maar ik blijk nog wel in het bezit te zijn van een paar authentieke brieven. Van vroeger, dat wel. Geldwaarde nihil, maar voor mij o zo waardevol. Ik heb zelfs nog brieven van mijn oma's (en zeg nou zelf: wie bewaart tegenwoordig de mail van zijn/haar oma?). Kostbaar én uniek dus.
*
brief van mijn oma
*
Maar ook aan het brieven schrijven zelf bewaar ik goede herinneringen. Alleen al het op zoek gaan naar mooi postpapier was een feestje. En voor een brief ging je dan ook lekker even zitten. Als je eenmaal op dreef was, bleek het velletje postpapier al gauw te klein. Maar 2 velletjes nemen kon niet, want dan hield je een envelop over (even ter verduidelijking: er zaten 10 velletjes met 10 bijpassende enveloppen in een set), dus dan maar een blaadje uit een (school)schrift scheuren en hierop verdergaan.
*
*
Dat er momenteel steeds meer mensen (zelfs kinderen!!) hier weer naar terug willen, is toch wel bijzonder in deze tijd van moderne communicatiemiddelen. Via speciale sites kun je op zoek gaan naar een onbekend iemand om mee te snailmailen of 'corresponderen' zoals het in het Nederlands heet (heette?), maar je kunt natuurlijk ook (verwaterde) vriendschappen nieuw leven in blazen met snailmail. Ik word zelf in ieder geval steeds enthousiaster om er weer iets mee te gaan doen. Dus wie weet...! Ik ga eerst maar eens op zoek naar leuk postpapier.
*
dit boek uit mijn jeugd gaat over 'snailmailen'
(Mieke kende dit woord toen uiteraard helemaal niet)
ik heb dit boek als kind verslonden en zelfs tot op heden bewaard
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten